Táimid ag dul trí nóiméad álainn sa saol

Is bronntanas é an bheatha a chuirtear i láthair dúinn lena fhírinní agus a mhíchruinneas. In ainneoin na gcúiseanna go léir a bheith buíoch dúinn, cé chomh fada uainn. Tá an saol mícheart nó ceart, ach ní mór dúinn maireachtáil trí na botúin a laghdú. Toisc go bhfuil a fhios againn go bhfuil go leor daoine ann ar féidir leo labhairt linn nuair a dhéanann siad mícheart. Ach nuair a dhéanaimid é i gceart, is beag atá ann chun tacú linn.

Tá rudaí eile ann a ghlacann ionad cairdeas agus comhrá sa saol. Ansin níl aon chine daonna níos mó fágtha i mo shuíomh mar a raibh sé sna sean-laethanta. Cad é coireacht na beatha más fearr linn uaigneas? Is iad na cúiseanna atá leis na hamanna nach féidir linn a bheith in éineacht lenár muintir ár roghanna féin. Nó an chúis atá leis na móimintí speisialta atá cruthaithe againn dúinn féin.

Cibé an gcónaíonn muid an saol álainn agus sona nó nach bhfuil. Ach níor cheart dúinn an saol a fheiceáil mar inné nó amárach, nó fiú inniu. Ag brath ar amárach, tá neamhchinnteacht an lae amárach ag cur siar amárach. Agus níl a fhios againn cad a thabharfaidh amárach dúinn in am. Ach ardaíonn an ghrian gach lá ionas gur féidir linn é a fheiceáil. Tá an saol gach dara duine againn.

Tá an saol deacair, ach ní mór dúinn fealsúnacht saoil a bheith againn. saol; taispeánann d’aghaidh phianmhar. Ach tá an bhrí atá leis an téarma ar a dtugtar saol ag athrú leis na bríonna a chuireann muid leis an duine. Níl ach duine amháin ann a chuireann go maith leis agus a dhéanann olc dó. Ag cur isteach ar rud diúltach, ag iarraidh, ag fulaingt, ag fulaingt, ag caoineadh, ag fulaingt, gan mhoill, ní theastaíonn ó dhuine aon rud a chríochnú agus a ithe. Toisc go gceapann fear go bhfuil sé ceangailte leis an saol le snáithe cadáis. Agus má théann sé tríd seo go léir, measann sé go gcaillfidh sé gach ceangal leis an saol.

Ach níl a fhios agat riamh? Ní féidir leat a bheith sásta má shroicheann tú áit gan iarracht, má tá tú sásta gan fulaingt, ní féidir leat a thuiscint cad é sonas, mura bhfuil tú trína chéile, ní féidir leat a thuiscint cad é an-áthas, ag caoineadh mura bhfuil a fhios agat conas a gáire ón taobh istigh, a fhios níos cruinne. Tá sé deacair an ceart a fháil gan mícheart. Nuair a thagann sé in am, lig sos, fiú briseadh más gá, ach ná lig do dhuine a bheith cuiditheach.

B'fhéidir go dteastaíonn taithí báis uainn go léir. D'fhonn a thuiscint go bhfuil sé uimhrithe sna breaths a chaitheann muid chomh neamhthrócaireach agus a chríochnaíonn riamh. Ós rud é go dtéann am gan duine ar bith a rith, sa bhruscar nach féidir linn a réiteach go laethúil, b'fhéidir go bhfuil an saol ag súil le gáire agus go gcuirimid i gcuimhne dúinn an bás róbheag.

Saol nach bhfuil a fhios againn cé mhéad breaths a thugtar dúinn. Agus caithimid ár míshástacht orainn. Ní fheicimid siar, ní thagann sé chun cuimhne a deir cad a mhothaíonn sé. Cé a bhfuil aithne aige ar an bpian ar domhan a d'fhéadfadh a bheith ag fulaingt ní bhaineann sé linn ar chor ar bith. Ansin, i neamh-inghlacthacht na sléibhte, aistrímid ar shiúl ó na daoine sna sléibhte. Coinnímid ár n-ionchais chomh hard sin go bhfuil sliabh os ár gcomhair sula dtuigimid é.

Gach uair a dhúisíonn muid, déanaimid ár ndícheall a bheith ag maíomh go bhfuil lá amháin eile den saol maite; gan trácht ar an bhfíric go mbeidh blas ag gach duine beo ar bhás lá amháin, leanfaimid orainn ag maireachtáil gach lá, gan aird a thabhairt ar an bhféidearthacht go mb'fhéidir gurb é an lá deireanach é. Lig dúinn aire a thabhairt do bhronntanas a thugtar dúinn sa saol